Bij deze, de beloofde resultaten van de zij- en achter-beluchting in een finoven. De grafieken zijn helaas niet meer zo overzichtelijk als mijn doe-het-zelf producten. Deze plaatjes worden door de software van de Testo 330 gemaakt en hebben noodgedwongen 4 schalen binnen een grafiek. De lijnen zijn per stuk wel te volgen maar je bent altijd op zoek welke lijn bij welke schaal hoort. Dat maakt interpreteren niet eenvoudig, mijn excuses. De paarse (CO) en de groene (O2) lijn zijn de belangrijkste in deze tests, daarna komt rood voor efficiency en de blauwe is de afgas-temperatuur.
Dit zijn de resultaten van een eerdere testrun met 8 kg dennenhout, 14% vocht. Licht en kurkdroog hout dus, voor elke volgende test allemaal uit dezelfde partij afkomstig. Gedaan op een ongemodificeerde bergkachel om een referentie te hebben. Deze test voldoet al aan de huidige Europese norm, het punt van 13% O2 valt samen met >70% rendement en <3000 ppm CO.
Gemiddelden van deze run: O2 15,8%, eff. 77,3%, CO 1329 ppm en Tr 158 °C.
Daarna een test op dezelfde kachel met zijbeluchting en een buis van 60x40 mm. Die lijkt een slechter resultaat op te leveren, maar dat heeft wat toelichting nodig.
Omdat de beluchting anders verdeeld is, kan er met een kleinere luchtovermaat gewerkt worden. Dat levert een hoger rendement op, maar er is tegelijkertijd minder verdunning voor de koolmonoxide. Die lijn gaat dus omhoog, en geeft op het eerste gezicht een slechter beeld.
Gemiddelden voor deze run: O2 14,4%, eff 75,1%, CO 2040ppm en Tr 212 °C.
De derde is een run met achterbeluchting en een buis van 60x30 mm, de venturie-sleuf is plusminus half zo groot als de doorsnede van de buis. Opening van de aslade is erg klein bij deze test: niet meer dan 6 mm. Ondanks dat is de beluchting nog steeds te ruim, het punt van 13% zuurstof wordt maar net gehaald. Maar het rendement schiet omhoog, en de koolmonoxide is van een niveau waar ik alleen maar van droom. Gemiddelden van deze test: O2 16,2%, eff. 84,0%, CO 1091 ppm en Tr 116 °C.
Maar hemelhoog juichen is nog niet aan de orde: de tweede portie hout achter deze aan liet zien dat de onderbeluchting te zwaar was, de CO ging door tot 9000 ppm en er kwam
ROOK uit de schoorsteen!
Uiteraard heb ik voor dit deel van het project nog meer testen gedaan maar het is niet zinvol die ook op te nemen. Let op de twee grafieken hierboven eens op de knik die in alle lijnen zit op tweederde van de stook. Dat is de "knik van Manus", een gevolg van het vrijwel sluiten van de toevoer direct als de gloeifase intreedt. De naam van degene die het voorstelde is Manus, dus ben ik het effect zo gaan noemen. Het levert een verbetering van alle belangrijke factoren op, maar de gloeifase duurt daardoor ook extra lang.
Ter referentie is hier nog eentje die afkomstig is van een test met de rocket/bell opzet.
Zie de prachtige vlakke lijnen van Tr en efficiency en hoe idioot laag de lijnen van CO en O2 komen. Ik heb niet de hoop dat ik dit met een finoven-achtige kan bereiken maar proberen is ook leuk.
De gemiddelden hiervan waren O2 13,8%, eff. 84,7%, CO 1329 ppm en Tr 158,4 °C.
