John Doh schreef:Op de één of andere wijze lijkt het soms of er een wedstrijd onstaat wie er gelijk heeft. Dat kan vermakelijk zijn en de discussie wat aanscherpen, maar laten we het niet persoonlijk opvatten, want dat kan een nuttige uitwisseling van ideeën in de weg staan.
Op basis van dat idee dacht ik ook even dat het aan mijn manier van inbreng geven lag. I.q. mijn manier van reageren. Vandaar dat ik lopende draden even gelaten heb voor wat ze waren. Wil zeker niet polariserend overkomen, maar meer aan waarheidsvinding doen. En dan op een verantwoorde wijze, op basis van praktijkervaring en graag nog een beetje wetenschappelijk onderbouwd.
Dirk Bauwens schreef:Het probleem met consensusmodellen is dat de waarheid ondergeschikt gemaakt wordt aan een ander, veel minder nobel doel.
Een consensusmodel heeft, onder de dekmantel van samenwerking, als hoofddoel, ervoor te zorgen dat de belanghebbende partij of partijen erop vooruit gaan, terwijl de andere partij of partijen, zich van geen kwaad bewust, erop achteruit gaan.
Hierbij ontstaat dus de contradictie; welke waarheid en waarom? Ter nadere illustratie:
Dirk Bauwens schreef: Ik ga bewust niet in detail. Dat moet je trachten te begrijpen want in detail gaan zou voor mij regelrechte commerciële zelfmoord betekenen.
Met de beste wil van de wereld kan ik hier niks wetenschappelijks aan vinden, en het staat dus haaks op de eerdere debitering. Of is een bevestiging van het mindere nobele doel. I.q. de commercie.
Even terug naar de basis van de natuurkunde. Water kookt bij 100 graden. Maar water verdampt ook al bij lagere temperaturen. Zelfs bij temperaturen onder nul. Dan heet het niet echt verdampen maar sublimeren.
Dit geld ook voor creosoot. Dat verdampt ook al onder zijn kookpunt. Zoals eerder al vermeld is dit een samenstelling van diverse stoffen. In de complete samenstelling is er een aantoonbaar kookpunt, echter, sommige stoffen in deze mengeling verdampen al eerder. Zoals het gebrek aan een natuurkundig inzicht in een eerdere draad al aan de orde kwam (dat inzicht is immers niet te ontlenen aan welke publicatie op het internet), ook creosoot heeft een kook traject.
De stelling dat het om een dikke taaie vloeistof gaat is dan ook complete onzin. Dit is niet anders dan het zware residu wat overblijft na het verdampen van de meest vluchtige stoffen.
Echte creosoot is een redelijk dun vloeibare stof die met de kwast vroeger als uitstekend houtconserveringsmiddel gebruikt werd. De cyclische verbindingen waar uit het bestaat maakt dat het nu als zwaar chemisch vervuilend wordt beschouwd. Zeker waar het het oppervlakte water kan vervuilen.
Of het nu een stalen houtkachel is of een finoven, in koude toestand zal er creosootneerslag ontstaan.
Bij een klassieke houtkachel verdampen de meest vluchtige stoffen en blijven de zwaardere componenten over. Die zullen op de koudste delen neerslaan (onjuist geplaatste warmtewisselaars) waaronder de schoorsteen. Door hun kleverigheid blijft hier ook nog eens een berg vliegas aan hangen. Na de nodige opeenhoping van dit fenomeen fungeren deze deeltjes als lont voor de taaivloeibare (de vluchtigste delen waren al verdampt en niet gecondenseerd) massa die vervolgens bij voldoende temperatuursverhoging spontaan gaat branden. Dit is eigenlijk de klassieke schoorsteenbrand.
In een finoven slaat dit zwaardere creosootcomponent neer (door de grote koudere massa) in de ruimtes na de primaire verbrandingskamer. Door de intense temperatuursontwikkeling naderhand worden deze stoffen alsnog verbrand in het secundaire en tertiaire verbrandingsproces.
Tot zover mijn inbreng om de natuurkundige danwel wetenschappelijke geleuter factor er uit te krijgen.
En de beroete ruitjes krijg je het makkelijkste schoon met wat poetspapier met gewone terpentine.
Groet, Cp