Boekbespreking
Geplaatst: 20 feb 2015, 09:13
De verbreding van mijn horizon haal ik van internet. De verdieping uit boeken. Meestal is het zo dat iemand die de moeite neemt een boek te schrijven, veel weet van het onderwerp, omdat de schrijver zich al lange tijd bezig houdt met zijn passie. Internet is een wat te toegankelijk medium, waardoor opinies en getheoretiseer zich ondoordacht laten spuien.
Ik koop boeken uitsluitend in papieren vorm. Mag ouderwets klinken, maar zelfs matig papier is duurzamer dan een E-reader. En dat Amazon afgelopen maanden een stijging ziet in de verkoop van papieren boeken, ten koste van E-boeken, is tekenend.
Het merendeel van mijn boeken is ouder dan 30 jaar. De inhoud is over het algemeen van betere kwaliteit. Heel veel boeken uit de jaren '70 die gaan over duurzame methodes staan vol feitjes en weetjes, waarbij de woorden van mensen die de ambachten beheersten nog nagalmen.
Het lijkt me een topic waard om boeken te bespreken. Niet elk boek past bij iedereen. Reviews op grote boekenschuiversites als Bol en Amazon vind ik van twijfelachtige kwaliteit. Ik wil aftrappen met een aantal boeken over permacultuur en -zoals dat vroeger heette- biotuinieren.
"De Bio-tuin" van Kreuter/Veltman,1984, uitgeverij Groenboekerij.
Dit is een uitstekend boek voor zowel de beginnende als gevorderde moestuinier. Leunt sterk tegen de permacultuur, maar handelt niet over voedselbossen. Uitgebreide uitleg over bodemleven. Verder praktische plantenlijsten. Zaken als verhoogde bedden, nooit meer spitten, natuurlijke bemesting en afweermiddelen en een stukje over siertuinen. Vind je hem in de kringloop, niet nadenken, kopen. Geldt voor alle boeken van Luise Kreuter en in het algemeen zijn boeken van de Groenboekerij van bovengemiddelde kwaliteit.
"Tuinieren zonder Gif" van Alwin Seifert, 1972, Uitgeverij Hollandia b.v.
Goed boek vooral over het maken van compost en wat de resultaten zijn. Ook zo'n voorloper van de permacultuur. Heel veel verhalen over hoe het niet moet en hoe wel. Dus vooral aan de hand van de eigen ervaringen van de schrijver die in zijn tijd als een soort halfgod beschouwd werd. De uitgebreide lofzangen op z'n eigen successen gaan wel vervelen. Het boek had de helft dunner gekund.
"Tuinieren zonder Spitten" van Ruth Stout, 1974, uitgeverij Arcanum.
Geweldig boek, geschreven door een oud vrouwtje dat zich telkens verbaast over de ophef die haar manier van tuinieren teweeg brengt bij bezoekers, maar ook bij wetenschappers. Heel eerlijk stelt ze dat de informatie op een paar bladzijden past, maar uitgevers zien nu eenmaal liever een wat dikker boekje. Kern van het boek is het bedekt houden van de moestuinbedden, met eender welk organisch materiaal. Voor- en nadelen komen uiteraard aan de orde. Het boek is lief geschreven en verveelt daardoor geen moment.
"Tuinen van Overvloed" van Fransje de Waard, 2011, uitgeverij Jan van Arkel
Prima permacultuurboek voor iemand die slechts de term kent en de eerste schreden wil zetten. Bevat niet zoveel praktische informatie, maar het legt duidelijk uit waarom en hoe permacultuur een duurzame oplossing kan zijn. Een echt startersboek.
"Holzer's Permacultuur" van Sepp Holzer, 2012, uitgeverij Jan van Arkel.
Een goed vervolgboek. Sepp Holzer -permagod uit Oostenrijk- legt uit hoe hij zijn ouderlijke boerderij omgezet heeft naar een duurzaam geheel. Neemt niet weg dat veel van de informatie ook toepasbaar is in de kleine moestuin of bostuin. Het bevat een aantal plantenlijsten, een hoofdstuk over paddenstoelen kweken, hoe dieren in te passen, een paar ontwerpideeën, kortom: erg breed. Een boek voor iemand die al iets van permacultuur weet en klaar is voor een praktische vervolgstap.
"Herstellende Landbouw" van Mark Shepard, 2014, Uitgeverij Jan van Arkel
Hier heb ik spijt van. Eerder schreef ik dit erover: Ik heb het boek inmiddels gelezen en vermoed dat mijn verwachtingspatroon wat te hoog lag. De praktische feitjes passen op 50 pagina's. De overige 250 bestaan uit de bekende wollige permacultuurmantra's, wel honderd keer herhaald. Erger nog, een conventionele agrariër die zijn blik wil verruimen, zal afgestoten worden door de bozige tirades tegen de huidige manier van werken. Die telkens terugkomende tirades breken het boek af. Verder schopt de schrijver telkens tegen de eenjarigen, maar aan het eind lees je wel dat ze op zijn bord landen. Maar nergens hoe hij ze teelt.
De voorgestelde technieken zullen alleen kleinschalig kunnen, zoals de landbouw van honderd jaar geleden. Machinaal oogsten lijkt me onmogelijk, al is machinaal afvoeren van het land wel mogelijk. En wat moet je dan met die enorme hoeveelheden tamme kastanjes en frambozen? Ik zou pleiten voor veel meer diversiteit en nog kleinschaliger.
Resumerend: redelijk boek voor degenen die al half overtuigd zijn van permacultuur. Degenen die al verder zijn, hebben er niet veel aan. Zij die nog moeten beginnen, zullen het waarschijnlijk niet uitlezen.
Gaia's Garden, van Toby Hemenway, 2009, Uitgeverij Chelsea Green Publishing
Dit is een echt praktijkboek voor degene die zelf een voedselbos wil gaan aanleggen. Wel in het Engels. Hemenway start met wat beginselen, maar al vlug heeft het boek diepgang. Talloze plantenlijsten, ontwerpvoorbeelden, uitleg over plantengildes, helofytenfilters, hoe dieren erin te passen, stadstuinen. Een boek dat bij de derde keer lezen weer nieuwe dingen leert. Geen beginnersboek, maar wel toegankelijk. Ongetwijfeld zijn er nog uitgebreidere boeken over permacultuur, maar hiermee kom je een heel eind. Lastig is wel, dat je via de latijnse naam de Nederlands naam van plantgoed moet opzoeken. Bovendien is het gebaseerd op de Noord-westelijke Amerikaanse habitat. Nogal wat planten komen hier niet voor. Maar zeker een aanrader.
Oké, het begin is er. Uiteraard zijn andere meningen over bovengenoemde boeken welkom. Alleen zo kan een lezer een objectief beeld vormen. En heb je pas een ander willekeurig boek gelezen, schroom niet, vertel erover.
Groet,
DJ
Ik koop boeken uitsluitend in papieren vorm. Mag ouderwets klinken, maar zelfs matig papier is duurzamer dan een E-reader. En dat Amazon afgelopen maanden een stijging ziet in de verkoop van papieren boeken, ten koste van E-boeken, is tekenend.
Het merendeel van mijn boeken is ouder dan 30 jaar. De inhoud is over het algemeen van betere kwaliteit. Heel veel boeken uit de jaren '70 die gaan over duurzame methodes staan vol feitjes en weetjes, waarbij de woorden van mensen die de ambachten beheersten nog nagalmen.
Het lijkt me een topic waard om boeken te bespreken. Niet elk boek past bij iedereen. Reviews op grote boekenschuiversites als Bol en Amazon vind ik van twijfelachtige kwaliteit. Ik wil aftrappen met een aantal boeken over permacultuur en -zoals dat vroeger heette- biotuinieren.
"De Bio-tuin" van Kreuter/Veltman,1984, uitgeverij Groenboekerij.
Dit is een uitstekend boek voor zowel de beginnende als gevorderde moestuinier. Leunt sterk tegen de permacultuur, maar handelt niet over voedselbossen. Uitgebreide uitleg over bodemleven. Verder praktische plantenlijsten. Zaken als verhoogde bedden, nooit meer spitten, natuurlijke bemesting en afweermiddelen en een stukje over siertuinen. Vind je hem in de kringloop, niet nadenken, kopen. Geldt voor alle boeken van Luise Kreuter en in het algemeen zijn boeken van de Groenboekerij van bovengemiddelde kwaliteit.
"Tuinieren zonder Gif" van Alwin Seifert, 1972, Uitgeverij Hollandia b.v.
Goed boek vooral over het maken van compost en wat de resultaten zijn. Ook zo'n voorloper van de permacultuur. Heel veel verhalen over hoe het niet moet en hoe wel. Dus vooral aan de hand van de eigen ervaringen van de schrijver die in zijn tijd als een soort halfgod beschouwd werd. De uitgebreide lofzangen op z'n eigen successen gaan wel vervelen. Het boek had de helft dunner gekund.
"Tuinieren zonder Spitten" van Ruth Stout, 1974, uitgeverij Arcanum.
Geweldig boek, geschreven door een oud vrouwtje dat zich telkens verbaast over de ophef die haar manier van tuinieren teweeg brengt bij bezoekers, maar ook bij wetenschappers. Heel eerlijk stelt ze dat de informatie op een paar bladzijden past, maar uitgevers zien nu eenmaal liever een wat dikker boekje. Kern van het boek is het bedekt houden van de moestuinbedden, met eender welk organisch materiaal. Voor- en nadelen komen uiteraard aan de orde. Het boek is lief geschreven en verveelt daardoor geen moment.
"Tuinen van Overvloed" van Fransje de Waard, 2011, uitgeverij Jan van Arkel
Prima permacultuurboek voor iemand die slechts de term kent en de eerste schreden wil zetten. Bevat niet zoveel praktische informatie, maar het legt duidelijk uit waarom en hoe permacultuur een duurzame oplossing kan zijn. Een echt startersboek.
"Holzer's Permacultuur" van Sepp Holzer, 2012, uitgeverij Jan van Arkel.
Een goed vervolgboek. Sepp Holzer -permagod uit Oostenrijk- legt uit hoe hij zijn ouderlijke boerderij omgezet heeft naar een duurzaam geheel. Neemt niet weg dat veel van de informatie ook toepasbaar is in de kleine moestuin of bostuin. Het bevat een aantal plantenlijsten, een hoofdstuk over paddenstoelen kweken, hoe dieren in te passen, een paar ontwerpideeën, kortom: erg breed. Een boek voor iemand die al iets van permacultuur weet en klaar is voor een praktische vervolgstap.
"Herstellende Landbouw" van Mark Shepard, 2014, Uitgeverij Jan van Arkel
Hier heb ik spijt van. Eerder schreef ik dit erover: Ik heb het boek inmiddels gelezen en vermoed dat mijn verwachtingspatroon wat te hoog lag. De praktische feitjes passen op 50 pagina's. De overige 250 bestaan uit de bekende wollige permacultuurmantra's, wel honderd keer herhaald. Erger nog, een conventionele agrariër die zijn blik wil verruimen, zal afgestoten worden door de bozige tirades tegen de huidige manier van werken. Die telkens terugkomende tirades breken het boek af. Verder schopt de schrijver telkens tegen de eenjarigen, maar aan het eind lees je wel dat ze op zijn bord landen. Maar nergens hoe hij ze teelt.
De voorgestelde technieken zullen alleen kleinschalig kunnen, zoals de landbouw van honderd jaar geleden. Machinaal oogsten lijkt me onmogelijk, al is machinaal afvoeren van het land wel mogelijk. En wat moet je dan met die enorme hoeveelheden tamme kastanjes en frambozen? Ik zou pleiten voor veel meer diversiteit en nog kleinschaliger.
Resumerend: redelijk boek voor degenen die al half overtuigd zijn van permacultuur. Degenen die al verder zijn, hebben er niet veel aan. Zij die nog moeten beginnen, zullen het waarschijnlijk niet uitlezen.
Gaia's Garden, van Toby Hemenway, 2009, Uitgeverij Chelsea Green Publishing
Dit is een echt praktijkboek voor degene die zelf een voedselbos wil gaan aanleggen. Wel in het Engels. Hemenway start met wat beginselen, maar al vlug heeft het boek diepgang. Talloze plantenlijsten, ontwerpvoorbeelden, uitleg over plantengildes, helofytenfilters, hoe dieren erin te passen, stadstuinen. Een boek dat bij de derde keer lezen weer nieuwe dingen leert. Geen beginnersboek, maar wel toegankelijk. Ongetwijfeld zijn er nog uitgebreidere boeken over permacultuur, maar hiermee kom je een heel eind. Lastig is wel, dat je via de latijnse naam de Nederlands naam van plantgoed moet opzoeken. Bovendien is het gebaseerd op de Noord-westelijke Amerikaanse habitat. Nogal wat planten komen hier niet voor. Maar zeker een aanrader.
Oké, het begin is er. Uiteraard zijn andere meningen over bovengenoemde boeken welkom. Alleen zo kan een lezer een objectief beeld vormen. En heb je pas een ander willekeurig boek gelezen, schroom niet, vertel erover.
Groet,
DJ