Mijn eerste 'lanceerpoging' rocket!
Moderator: Moderators
-
- Berichten: 2127
- Lid geworden op: 05 okt 2009, 23:49
- Locatie: verwijderd
Re: Mijn eerste lanceerpoging rocket
Met de downdraft test (alla walltherm) zijn bij mij ook deze krimpscheuren ook onstaan onderin de gietstukken in het midden onderin, precies zoals bij Frans.
Dan moet je wel heel erg heet zijn geweest.
Frans, waarschijnlijk stook je op zijn heetst.
Je hebt een thercast 1600 vuurbeton versie, ook met curon 1600 vuurbeton heb je dit, maakt niet uit.
Dan moet je wel heel erg heet zijn geweest.
Frans, waarschijnlijk stook je op zijn heetst.
Je hebt een thercast 1600 vuurbeton versie, ook met curon 1600 vuurbeton heb je dit, maakt niet uit.
Verwijderd
Re: Mijn eerste lanceerpoging rocket
En dat eerste hoeft helaas niet de reden te zijn geweest, want het lijkt mij vrij onwaarschijnlijk dat in de primaire vuurkamer de temperatuur boven de 1600 graden Celcius is geweest.Frans, waarschijnlijk stook je op zijn heetst.
Je hebt een thercast 1600 vuurbeton versie, ook met curon 1600 vuurbeton heb je dit, maakt niet uit.
En met de tweede opmerking ben ik het helaas niet mee eens...
Zoals Frans al terecht opmerkt, moet je vanzelfsprekend zorgen dat bij een eventuele breuk de vuurkamer niet uit elkaar kan vallen. Maar dat mag niet iets zijn waar je van tevoren al rekening mee zou moeten houden. Dat zou dus hypothetisch het geval geweest kunnen zijn in de testopstelling van Peter op de Forumdag in Zeddam. Als 1 van de lijmklemmen op het denkbeeldige breukvlak had gezeten, dan zou er wél een onaanvaardbaar risico zijn met het gewicht van 2 grote oliedrums en het nodige pijpwerk er boven op. Er van uitgaande dat we het over experimentele opstellingen hebben, zullen we dus aandacht moeten besteden aan de constructies die we met zijn allen in elkaar gaan zetten en hoe we gaan waarborgen dat er geen vervelende dingen gaan gebeuren.
Ik heb zelf geen vuurvilt gebruikt om de twee helften aan elkaar te lijmen, er zitten twee stalen kabeltjes inclusief spanners omheen en op elke hoek en de bodem zit gevlochten vuurvaste canvas band van 3mm dik tussen de stalen kabel en het beton zodat er geen koudebruggen of stresspunten op de hoeken worden gecreëerd . Theoretisch heb ik dan buitenzijdig 6mm speling. Verder ligt de 177 volledig vrij in de/het vermiculiet en tussen de raakvlakken zit hetzelfde canvas band. Het enige extra gewicht is van de stalen riser.
Ik vermoed dat twee 20mm dikke ribben ter hoogte van de schuine bodemstukken en op de gevonden stresspunten een handvol naaldjes al voldoende is.
Gelukkig hebben we een enthousiaste groep BetaTesters, maar dan nog kun je eigenlijk niet zeggen dat het niet uitmaakt. Het maakt namelijk wél iets uit want als we het niet oplossen, verlies je hier potentiële klanten mee en we zitten nog volop in de protofase. In principe zijn stresstesten onderdeel van deze fase, maar daar horen ook onderzoek naar veiligheid, gebruikersvriendelijkheid en materiaalkeuze bij. Omdat je aangeeft dat bij de dowdrafttest hetzelfde gebeurde, kunnen we een aantal dingen aannemen:
- Het ligt waarschijnlijk niet aan de geregelde P-channel
- Het ligt waarschijnlijk ook niet aan het gebruik van een ventilator (@Frans: ik had toch goed begrepen dat jij zo nu en dan een ventilator gebruikt?)
- Het is dus ook niet ten gevolge van het downdraft proces.
- De Curon en Thercast zijn beide hoogwaardige vuurvaste betonmortels maar ze hebben dus blijkbaar ook beide dezelfde zwakke punten.
Gelukkig doe ik ook voor mijn werk dergelijke risicoanalyses in dezelfde soort fases, maar altijd nog voordat de producten op de markt komen. En aangezien ook mijn werk tot mijn dagelijkse hobbies behoort
Wordt vervolgd...
Never burn faster than your Wocket.
Re: Mijn eerste lanceerpoging rocket
Ten aanzien van de scheuren in de vuurvaste beton lijkt mij het verstandig om de procedure van het droogstoken van de gietvormen in kaart te brengen. Nog niet volledig droog gestookte vuurvaste beton is volgens mij veel gevoeliger voor 'inwendige' temperatuur verschillen. Een onzichtbaar scheurtje groeit met iedere stookbeurt tot een lekker beweeglijke kloof.
Ik ben het overigens volledig met 12much eens dat zoiets opgelost moet worden.
Je rocket verhuizen en dan eerst stukjes in elkaar puzzelen is niet leuk.
Ik ben het overigens volledig met 12much eens dat zoiets opgelost moet worden.
Je rocket verhuizen en dan eerst stukjes in elkaar puzzelen is niet leuk.
-
- Berichten: 221
- Lid geworden op: 16 jul 2010, 14:14
Re: Mijn eerste lanceerpoging rocket
De breedte scheuren zitten wel op het punt waarbij denk ik verschillende temperaturen heersen. Naar achteren toe heet en naar het deurtje toe veel koeler. Wellicht laat de scheur in de breedte zien dat op dat punt een naad moet komen (met vilt ertussen)?
Als het niet aan te snel en te heet stoken ligt kun je overdenken om de vuurkamer in 4 delen te maken waarbij de nieuwe steen begint waar nu de scheur loopt.
Als het niet aan te snel en te heet stoken ligt kun je overdenken om de vuurkamer in 4 delen te maken waarbij de nieuwe steen begint waar nu de scheur loopt.
-
- Berichten: 2127
- Lid geworden op: 05 okt 2009, 23:49
- Locatie: verwijderd
Re: Mijn eerste lanceerpoging rocket
Dat houdt in dat de kachel 4-delig moet worden.
Op zich is dat wel zonde, zelf vindt ik 2-delig een stuk handiger.
Op zich is dat wel zonde, zelf vindt ik 2-delig een stuk handiger.
Verwijderd
Re: Mijn eerste lanceerpoging rocket
@Michel: Ik ben het helemaal met je eens, dat een ontwerp met zo min mogelijk onderdelen absoluut de voorkeur heeft. Het hoeft echter geen nadeel te zijn en misschien moet je in drieën denken ipv vier. Binnen het door jou geschetste kader zou dat betekenen dat je twee koele delen maakt en één super heet deel. Doordat je in de kunstmatig ontstane intentional weakspot vrij bent om een aansluiting te creëren, zou je kunnen denken aan een forse mes en groef verbinding waar je in de groef gewoon een een vuurlint van, zeg 8 mm kunt proppen zonder lijmmiddelen. Als er nog een proto op dezelfde manier scheurt, kun je zelfs nog meer out of the box denken door de primaire vuurkamer uit 1 geheel te storten, met op de kopse kant een mes rondom en de secundaire verbrandingsruimte (brievenbus en 1ste deel riser) waar rondom de brievenbus een groef zit.Dat houdt in dat de kachel 4-delig moet worden.
Maltechnisch gezien is het slim om de mes en groef trapeziumvormig te ontwerpen en de brievenbus iets lossend (dus eigenlijk ook trapeziumvormig) in dezelfde richting, zodat je aan die zijde een demontabel deksel creëert.
Nog simpeler is in de zijkant van het riserdeel een rechthoekige uitsparing te maken, waar je de primaire vuurkamer in zijn geheel 2cm in schuift. Dat is wel lomper, maar super functioneel want dan kun je er gewoon viltstrookjes in leggen. Die kunnen dan ook geen kant meer op als je met het geheel aan het schuiven bent om het op de goede plek te krijgen tijdens de opbouw. Zo'n zelfde principe zou op de kop van het riserdeel ook welkom zijn. Die is nu 6 hoekig ipv rond.
Wat ik zelf namelijk als een minpunt ervaar is dat de contactvlakken te smal zijn om er met goed fatsoen vuurvilt tussen te zetten en dan de twee delen manipuleren om een al dan niet starre omlijsting te maken zonder dat het vuurvilt er weer tussen uit valt etc. Lijmen is dan de enige oplossing waarvan je weet dat het los scheurt en het dus eigenlijk een onnodige handeling is.
@Hotglass:
Voor mij gaf Peter mij in het begin van deze thread al een duidelijk handvat voor het instoken waar ik, as we speak, mee bezig ben. Vierde stook is nu aan de gang met een kwart gevulde vuurkamer, aangestoken met de voorgestelde vuurblokjes
Dan start ik voor deze test nog met een manco extra. Eén van de zijwanden (=bovenzijde van de gietmal) is te dun nl: tussen de 15 en 18mm. Gezien het gewicht, denk ik dat Michel net te kort mortel had om 'm vol te gieten. Bij het plaatsen bleek ook een toplaagje erg gemakkelijk te verwijderen waardoor er een verlopend dikte verschil is ontstaan. Mede door de gemêleerde zwarte kleur van het stof wat er op lag/van af kwam, vermoed ik dat er ook iets te lang is getrild of geroerd waardoor de bindmiddelen uit verbinding gaan. Vuurbeton heeft letterlijk en figuurlijk een weerbarstig karakter.
Never burn faster than your Wocket.
Re: Mijn eerste lanceerpoging rocket
ff wat antwoorden.
De twee helften zijn tegen elkaar gezet zonder iets ertussen, maar zitten geheel los t.o.v. elkaar en uitelkaar vallen wordt belet door een los zittende , met een spijker in een geboord gat, geblokkerde klem.
Deze zit boven op t.h.v. de insnoering bij de riser.
Reden, de naverbrandings kamer is geheel met steenwol en daaromheen alu folie "dicht" gemaakt en een beetje extra lucht vind ik geen probleem.
Ik gebruik altijd een schoorsteen ventilator, door mijn constructie ontkom ik daar niet aan.
De verbrandings kamer is bij mij niet geisoleerd, zou voor de spanningen beter zijn maar komt de goede werking in mijn geval niet ten goede.
Reden, als die ruimte heel heet wordt dan is bijvullen een slechte zaak, het hout gaat dan nog al explosief vergassen enz. en de rest slaat op hol, daar heb ik geen behoefte aan.
n.b. Mijn massa kachels in het huis laat ik om die reden ook geheel uitbranden en vul ze niet bij.
Zoals ik al meldde heb ik in het begin overwogen om het geheel horizontaal door te zagen.
Achteraf denk ik dat het een idee is om de kachel verticaal door te zagen zodat de naverbrander en de verbrandings kamer los van elkaar zijn.
Voordelen, de naverbrandigskamer wordt niet gekoeld door de stook kamer en bijde ruimtes kunnen bewegen op eigen "temperatuur" behoefte.
Overigens, voorlopig niets dan lof voor de opbrengst van het geheel!
Ik weet nu al dat zelfs een keer vullen, ik denk aan de zomer om eens in de week de eventuele legionella kill te doen. ruim voldoende is voor dat doel.
De twee helften zijn tegen elkaar gezet zonder iets ertussen, maar zitten geheel los t.o.v. elkaar en uitelkaar vallen wordt belet door een los zittende , met een spijker in een geboord gat, geblokkerde klem.
Deze zit boven op t.h.v. de insnoering bij de riser.
Reden, de naverbrandings kamer is geheel met steenwol en daaromheen alu folie "dicht" gemaakt en een beetje extra lucht vind ik geen probleem.
Ik gebruik altijd een schoorsteen ventilator, door mijn constructie ontkom ik daar niet aan.
De verbrandings kamer is bij mij niet geisoleerd, zou voor de spanningen beter zijn maar komt de goede werking in mijn geval niet ten goede.
Reden, als die ruimte heel heet wordt dan is bijvullen een slechte zaak, het hout gaat dan nog al explosief vergassen enz. en de rest slaat op hol, daar heb ik geen behoefte aan.
n.b. Mijn massa kachels in het huis laat ik om die reden ook geheel uitbranden en vul ze niet bij.
Zoals ik al meldde heb ik in het begin overwogen om het geheel horizontaal door te zagen.
Achteraf denk ik dat het een idee is om de kachel verticaal door te zagen zodat de naverbrander en de verbrandings kamer los van elkaar zijn.
Voordelen, de naverbrandigskamer wordt niet gekoeld door de stook kamer en bijde ruimtes kunnen bewegen op eigen "temperatuur" behoefte.
Overigens, voorlopig niets dan lof voor de opbrengst van het geheel!
Ik weet nu al dat zelfs een keer vullen, ik denk aan de zomer om eens in de week de eventuele legionella kill te doen. ruim voldoende is voor dat doel.
Waar zelfcensuur begint houdt de vrijheid op.
Re: Mijn eerste lanceerpoging rocket
Ah, het is niet duidelijk uitgelegd hoe die vuurvilt op zijn plaats te houden. Dan bij deze: bij een auto materialen handel hebben ze vaak een busje met een stroperige vloeistof, vloeibare pakking. Dat smeer je aan het beton en plakt er de vilt op. Dan blijft het gewoon hangen zonder problemen met manipuleren van de helften. Het kan ook met hittebestendige siliconenkit. De glasband die ik voor de demo heb gebruikt is niet echt geschikt. Het is wel zelfklevend maar het gebreide glasband wordt stug en bros in deze toepassing en geeft dan niet meer mee.12much schreef:Wat ik zelf namelijk als een minpunt ervaar is dat de contactvlakken te smal zijn om er met goed fatsoen vuurvilt tussen te zetten en dan de twee delen manipuleren om een al dan niet starre omlijsting te maken zonder dat het vuurvilt er weer tussen uit valt etc. Lijmen is dan de enige oplossing waarvan je weet dat het los scheurt en het dus eigenlijk een onnodige handeling is.
Nou en of, het heeft heel andere eigenschappen dan "normaal" beton. Op de plaats waar een barst ontstaat is het zinloos om een verzwaring aan te brengen en met naaldjes te gaan werken. Door de verzwaring duurt het nog langer voordat die rand opwarmt en is de kans dat het scheurt alleen maar groter. Waar de scheur zit, dat is het deel dat in opwarming en uitzetting achterblijft. De kant die heel blijft is dus sneller uitgezet en daar zou een naad moeten zitten met vilt ertussen om die expansie op te vangen. Om dit op te lossen zou het inderdaad in vieren moeten...12much schreef:Vuurbeton heeft letterlijk en figuurlijk een weerbarstig karakter.
groeten, Peter
+52° 1' 47.40", +4° 22' 57.80"
+52° 1' 47.40", +4° 22' 57.80"
Re: Mijn eerste lanceerpoging rocket
Ik ben ook een automotive hobby'ist zoals jullie waarschijnlijk wel weten, maar aan vloeibare pakking heb ik helemaal niet gedacht....dank je voor de suggestie Peter.
Denk je overigens écht dat het invoegen van RVS naaldjes of juist koolstofbolletjes etc niet helpt om zgn "Stresspockets" te maken op kritieke punten? In de Finovens heb ik het vaker horen toepassen en zeker in die van DTA. Dan gaat het vooral om die plekken waar potentiele koudebruggen zitten in de buurt van de vuurkamer of naverbranderplaat. Meestal gaat het dan om uitsparingen voor de deuren en verbindingsringen etc.
Ik heb trouwens gebruik gemaakt van hittebestendige siliconenkit waar jij het al over had, om de twee schaaldelen aan elkaar te lijmen. Ik ben aan de 5de kleine stookbeurt bezig en de delen zijn nog niet van elkaar.
Denk je overigens écht dat het invoegen van RVS naaldjes of juist koolstofbolletjes etc niet helpt om zgn "Stresspockets" te maken op kritieke punten? In de Finovens heb ik het vaker horen toepassen en zeker in die van DTA. Dan gaat het vooral om die plekken waar potentiele koudebruggen zitten in de buurt van de vuurkamer of naverbranderplaat. Meestal gaat het dan om uitsparingen voor de deuren en verbindingsringen etc.
In die zin ben je dus dus ook geen voorstander van het idee om de Primaire vuurkamer evenals de eerste 50cm van de riser uit 1 onderdeel te maken?Om dit op te lossen zou het inderdaad in vieren moeten...
Ik heb trouwens gebruik gemaakt van hittebestendige siliconenkit waar jij het al over had, om de twee schaaldelen aan elkaar te lijmen. Ik ben aan de 5de kleine stookbeurt bezig en de delen zijn nog niet van elkaar.
Never burn faster than your Wocket.
Re: Mijn eerste lanceerpoging rocket
Bij het uitzetten van de vuurbeton door hitte komen heel grote krachten te pas. Ik vergelijk het altijd met een boom die in een spleet groeit, het ding is in staat om de rots te splijten door het uitzetten van de wortels. Met een handvol naaldjes hou je dat soort krachten niet tegen, beton kan nu eenmaal niet tegen uitrekken. Die naaldjes schijnen een beproefd middel te zijn maar er is niets bekend van metingen en temperatuur verschillen. DTA was toch al niet erg goed in metingen.12much schreef:Denk je overigens écht dat het invoegen van RVS naaldjes of juist koolstofbolletjes etc niet helpt om zgn "Stresspockets" te maken op kritieke punten? In de Finovens heb ik het vaker horen toepassen en zeker in die van DTA. Dan gaat het vooral om die plekken waar potentiele koudebruggen zitten in de buurt van de vuurkamer of naverbranderplaat. Meestal gaat het dan om uitsparingen voor de deuren en verbindingsringen etc.
De eerste gieting in vuurbeton die Michel gemaakt heeft staat bij mij thuis als prototype opgesteld. Die is gemaakt als een monoliet, er zitten nu een stuk of 8 grote scheuren in, zowel verticaal als horizontaal. De plek waar de eerste scheuren ontstonden was onder en boven, waar nu de deelnaad zit. In feite is het ding op die plek helemaal doorgescheurd en er zit weer een lijmtang op om de boel bij elkaar te houden. Daarna scheurde de rechterzijkant horizontaal van voor naar achter omdat de tang sterker was dan het beton. De riser heeft nu aan 3 kanten een verticale scheur die 15 cm vanaf de bodem begint naar boven toe. En als er dan een paar dunne barstjes ontstaan die niet doorlopen dan geloof ik het verder wel.12much schreef:In die zin ben je dus dus ook geen voorstander van het idee om de Primaire vuurkamer evenals de eerste 50cm van de riser uit 1 onderdeel te maken?
groeten, Peter
+52° 1' 47.40", +4° 22' 57.80"
+52° 1' 47.40", +4° 22' 57.80"
-
- Berichten: 2127
- Lid geworden op: 05 okt 2009, 23:49
- Locatie: verwijderd
Re: Mijn eerste lanceerpoging rocket
De eerstkomende stortingen zal ik een uitzetnaad maken halverwege onderin.
3e modificatie...
3e modificatie...
Verwijderd
Re: Mijn eerste lanceerpoging rocket
Zou het misschien helpen de warmteschokken op te laten vangen
door een losse binnenmantel die binnen de gietstukken past?
Ik denk dan aan perlite platen voor de wanden en het plafond en
losse chamotte stenen op de bodem, al dan niet rustend op een bed vermiculiet.
De gietvormen moeten dan wel wat groter worden bemeten om de uiteindelijke
werkende vorm te kunnen realiseren.
Groeten,
Hans
door een losse binnenmantel die binnen de gietstukken past?
Ik denk dan aan perlite platen voor de wanden en het plafond en
losse chamotte stenen op de bodem, al dan niet rustend op een bed vermiculiet.
De gietvormen moeten dan wel wat groter worden bemeten om de uiteindelijke
werkende vorm te kunnen realiseren.
Groeten,
Hans
Re: Mijn eerste lanceerpoging rocket
Hoe heb je de WW gepositioneerd Frans? --Uit je foto's krijg ik de indruk,frans schreef: Ik heb gelijk de ww eens bekeken, de vervuiling viel mij behoorlijk mee.
Te zien is dat de ww bestaat uit een gewikkelde 12 mm cu buis.
dat de spiralen horizontaal liggen. Is dat juist, en zo ja, heb je dan geen
last met dampbellen en lokale oververhitting?
Groeten,
Hans
Re: Mijn eerste lanceerpoging rocket
Hans,hansp schreef:Ik denk dan aan perlite platen voor de wanden en het plafond en
losse chamotte stenen op de bodem, al dan niet rustend op een bed vermiculiet.
Perlite platen heb ik geen ervaring mee, vermiculiet platen zijn al eerder gebruikt in deze toepassing. Die soort is hittebestendig tot 1000 graden maar gaat in de batch rocket vrij snel kapot omdat het bindmiddel er niet tegen kan. Dit soort platen worden wel vaker gebruikt in moderne stalen houtkachels. Daar trek ik de conclusie uit dat die een stuk minder heet moeten worden om heel te blijven.
groeten, Peter
+52° 1' 47.40", +4° 22' 57.80"
+52° 1' 47.40", +4° 22' 57.80"
Re: Mijn eerste lanceerpoging rocket
Klopt wat je ziet Hans.hansp schreef: Hoe heb je de WW gepositioneerd Frans? --Uit je foto's krijg ik de indruk,
dat de spiralen horizontaal liggen. Is dat juist, en zo ja, heb je dan geen
last met dampbellen en lokale oververhitting?
Groeten,
Hans
De stroming van het water is dusdanig dat ik geen problemen heb met lucht in de leiding.
Groet,
Frans.
Waar zelfcensuur begint houdt de vrijheid op.