DJ,Dutch John schreef:Duurzaam.
Inmiddels lijkt het woord zijn eigenlijke betekenis verloren te hebben en misbruiken de media en het bedrijfsleven het toverwoord om het publiek een schuldgevoel aan te praten. Men smijt zoveel met het woord dat het verwatert en zo zijn kracht verliest.
Naar mijn mening betekent duurzaam hetzelfde als lange levensduur. Of zichzelf eeuwig verversend. Beton is duurzaam, kijk maar naar het Colosseum. Desondanks wordt beton verguisd door veel "groenen". Dat hout duurzaam is, daar zijn de meesten het wel over eens. PV panelen zijn ook duurzaam, zo wordt ons verteld. Het is een methode om gratis energie te oogsten. Maar duurzaam? Kan iets dat slechts 30 jaar meegaat, in complexe fabrieken geproduceerd wordt en waarvan de grondstoffen de halve wereld over moeten, duurzaam zijn? Ik vind van niet.
Dus wat is een duurzame wereld? Ik ga er vanuit dat fossiele brandstoffen eindig zijn en er een punt komt dat de combinatie peak-oil/groeiende wereldbevolking tot de zogenaamde oil-crunch gaat leiden. Ofwel het punt waar vraag en aanbod elkaar gaan kruisen. We kunnen een discussie voeren over wanneer dit punt komt, maar het staat buiten kijf dat het een keer komt. We kunnen ook de discussie voeren of technologie de crunch verder naar de toekomst kan leggen, maar dat is niet relevant. Voor wie denkt dat de crunch niet komt, die nodig ik uit met harde feiten en wetenschappelijk onderzoek te komen om dit te bewijzen. Denken dat de oplossing al lang in de la ligt is wishfull thinking en de verantwoordelijkheid afschuiven. En zeker geen bewijs.
Duurzaam en peak-oil/oil-crunch. Wat is een duurzame wereld? Volgens mij was de wereld vóór het gebruik van eindige fossiele energie een duurzame wereld. Om een beeld van de toekomstige duurzame wereld te kunnen krijgen is het mijn inziens belangrijk om de tijd van 200 jaar geleden als startpunt te nemen. Gecombineerd met niet-fossiel gerelateerde kennis en technieken die we in tijd na de industriële revolutie hebben opgedaan.
Ik denk dat het erg belangrijk is om dit te begrijpen en doorzien. Het geeft namelijk een handvat voor alles wat we moeten doen voor een duurzame toekomst. Het is echter voor elke westerse mens een schok als hij dit doorziet (als kind lag ik hier wakker van) en ik verwacht dat 99,9% er niet eens over wil discussiëren. Want het plaatje wordt opeens enorm groot. Zo is de wereldbevolking sindsdien exponentiëel gegroeid. Hoeveel oude kennis en ambachten die van vader op zoon, van meester op leerling overging is voor altijd verloren en vervangen door geestverlammend consumentisme? De tijd terug zetten betekent voor iedereen het inleveren van comfort. "Gelukkig" lijkt één ding niet veranderd: kolonisatie. Het valt tegenwoordig onder de noemer globalisering. Maar de eindigheid van fossiele brandstoffen beperkt ook de roof van overige grondstoffen. En daamee is ook de houdbaarheid van kolonisatie eindig. Goed voor die mensen die nu klein gehouden worden. Maar de westerse wereld levert hoe dan ook in, als goedkope (fossiele) grondstoffen en arbeid niet duurzaam blijken te zijn.
Zou het niet verstandig zijn elke langetermijn beslissing die we nemen tegen het licht van bovenstaand inzicht te houden? Of blijven we nog even doorfeesten zolang het nog kan. Wat denken jullie?
Groet,
DJ
Het is de vraag of er zoiets bestaat als een echt duurzame wereld? Het is afhankelijk van de defenitie die het krijgt. Laten we uitgaan van jouw definitie: iets is duurzaam als iets een lange levensduur heeft, zichzelf eeuwig ververst. In wezen zijn de 4 seizoenen; lente, zomer, herft en winter op zichzelf staand niet duurzaam, ieder jaargetijde verdwijnt om opgevolgd te worden door een jaargetijde met compleet andere eigenschappen. De cyclus van de 4 jaargetijden bijeengenomen is wel 'duurzaam', dit ververst eeuwig. Vergelijkend is het dag en nacht principe; beiden op zichzelf niet blijvend, samen de wereld omvattend in haar eeuwigheid. Bij daglicht plegen we als mensen het gros onzer activiteiten uit te voeren, bij nacht komen we tot rust, in harmonie volgen we deze licht-donker cyclus; verenigen we in feite onze vrije wil in harmonie met de grote wetmatigheid.
Tot zover een soortement van wollige inleiding; Je constatering van het veranderen van maatschappij door schaarste aan olie etc, verdwijnen van oude ambachten, exponentiële groei van de wereldbevolking is mijns inzien een correcte. Is deze ontwikkeling (de grote lijn) echter te remmen? Misschien niet echt, echter de verandering welke een meer lokale wereld in gaat houden met een vele mate lagere technologie is ook niet te remmen; opkomst en ondergang (van planten, dieren, getijden, beschaving) zijn op zichzelf staand niet duurzaam, enkel de combinatie van beiden is zichzelf eeuwig verversend zoals je zelf aan het begin van deze topic stelde.
Wat doen we ermee? Beseffen dat er een einde is aan (technologische) ontwikkeling en je vrije wil daarmee in overeenstemming brengen en daarmee blijk te geven van kennis der structuur. Wanneer ik mensen spreek en/of de maatschappij inkijk zal een onafwendbare verandering vooralsnog als een vervelende doodstrijd ervaren gaan worden.
Indien duurzaam de definitie krijgt van zichzelf eeuwig verversend, zullen we na een opkomst van ontwikkeling een ommekeer krijgen waarbij het meest menselijke zal zijn jezelf naar de situatie te schikken. (Zelf heb ik sterk het vermoeden dat we op een kantelpunt zitten maar wellicht dat de ontwikkeling doorgaat en het kantelpunt zich elders in de tijd bevindt).
In de definitie van 'zichzelf eeuwig verversend': Een écht duurzame wereld; die is er dus altijd al, alleen loopt het bloeiseizoen misschien nu ten einde en krijgen we een radicale verandering. Bij deze paradox zou de mens stil kunnen staan.