John Doh schreef:Dat hangt af van wat je wilt bereiken. Wat komt eerst, een zo vol mogelijke buffer of een zo efficiënt mogelijk houtverbruik?
In jouw geval lijkt mij dat je zo lang mogelijk met de buffer wilt doen en dat je die dus helemaal vol wilt hebben.
Ik ben deze hele exercitie begonnen om drie doelen te verwezenlijken.
* De buffer zo warm mogelijk krijgen
* En wel zo snel mogelijk
* Zo lang mogelijk profijt hebben van deze opgeslagen warmte.
Het houtverbruik is van ondergeschikt belang. Ik schiet mooi op om zelf supporting te worden qua hout.
Punt 1 lijkt mij logisch. Het tweede punt is belangrijk omdat bij een snelle belading de ketel vol aan de bak moet. Puur omwille van de goede verbranding dus. Het derde punt kwam voort uit de ontevredenheid van de levensduur van de opgewarmde buffer. Dit was het gevolg van een veel te grove regeling en de onbekendheid wat er zich precies in de buffer afspeelde.
John Doh schreef:Bij het ontladen wil je zoveel mogelijk plezier van de lage retourtemperatuur uit je huis hebben, dus kies je de secundaire flow gelijk of lager dan de primaire. Hoe lager de retourtemperatuur, hoe meer energie je uit je buffer haalt.
De enige manier om de retourtemperatuur omlaag te krijgen is door meer radiatoren te plaatsen. En in een later stadium vloerverwarming in de keuken. Op dit moment heb ik proefondervindelijk vastgesteld dat ik een minimale retourtemperatuur nodig heb van 45 graden. Beneden deze temperatuur kan ik de ingestelde kamertemp. niet handhaven.
Omdat ik de bufferpomp aanstuur op deze ondertemperatuur creëer ik als het ware een pulserende flow.
Het resultaat t.o.v de stratificatie van de buffer kan ik zo goed mee leven. Volgend winterseizoen 10 graden lager zou een heel goede prestatie zijn dunkt me.
John Doh schreef:De eerste is, dat je probeert alles zo te regelen, dat secundair precies de gewenste temperatuur ontstaat en dat je dus in één klap de buffer vult op de juiste temperatuur. Zo gaat dat in de grote installaties die ik ken. Het vereist een goede beheersing van het proces en meestal een aparte regeling per component. Niet eenvoudig. Geeft wel de laagste retourtemperatuur naar de ketel.
De belading gaat voor 80% perfect. wanneer de delta T kleiner wordt dan zeg maar 20 graden, dan is het overgedragen vermogen zo klein geworden door de sterk gereduceerde flow dat de ketel heel lang na staat te gloeien. Dit is op zich nog niet zo'n groot probleem omdat je met een afgewogen / goed ingeschatte belading dit wel kunt voorkomen.
Echter vandaag bleek dat de flow te klein was om het huis op temperatuur te houden. en moest ik dus noodgedwongen terug naar een grotere flow om de temperatuur te kunnen handhaven. Let wel, het was vandaag echt niet koud.)
Wanneer je dus van twee walletjes wilt eten moet je een besturing maken voor zowel het opladen als het ontladen, elk met hun specifieke voorwaarden. Precies zoals je al stelt.
Mijn ketel heeft een werktemperatuur van 90 graden met daarbij een hysterese naar boven van 2 graden. bij 92 graden gaat de ketel helemaal uit en onderhoud alleen een minimaal gloeibed. Dit is echt de maximale storingsvrije instelling. Hierboven gaat de ketelbeveiliging moeilijk doen en dit resulteert vaak in een harde reset.
wanneer dit 's nachts gebeurt heb je een ketel vol half verbrande rotzooi.
Wanneer ik naar 100 graden wil stoken moet ik dus de complete ketelbesturing omzeilen. Als experiment wel een keer leuk maar voor dagelijks gebruik begin ik daar niet aan.
John Doh schreef:Jouw systeem op dit moment lijkt een mengvorm van beide strategieën.
Klopt, en ik denk dat ik die mengvorm verder probeer te vervolmaken met de hier opgedane kennis en ervaring.
Vooreerst wil proberen of er ergens toch geen gulden middenweg is te vinden door te spelen met de flow. Wie weet. Twee dagen proberen is veel te kort om een definitieve conclusie te trekken.
Wanneer ik een instelling kan maken die voor 90 % van het jaar voldoet en alleen in de koudste tijd wat meer flow moet geven om de temperatuur te handhaven vindt ik dat helemaal niet gek.
Misschien krijg ik nog wel een zoete inval om het geheel toch op een creatieve manier te automatiseren.
Later dit weekend een uitgebreidere grafiek.
Jan