Hallo iedereen,
Zelf ben ik vorig jaar begonnen met een hoekje van onze tuin te bewerken volgens 'de regels' van de permacultuur. Het zijn eerder enkele principes waaruit ieder zijn eigen regels kan en moet afleiden/afstellen op zijn eigen mogelijkheden, principes, doelen, en dergelijke.
Maanden opzoekwerk over zowel de betekenis van het woord als de filosofie achter het woord hebben tot de volgende mening geleid.
Het woord 'permacultuur' staat in zijn simpelste uiteenzetting voor 'permanente landbouwcultuur'. Landbouwcultuur spreekt voor zichzelf, maar permanent heeft twee betekenissen in deze context. Enerzijds kan je het zien als doorlopend, anderzijds als blijvend.
Hoewel de gehele permacultuurbeweging uit een ecologisch standpunt vertrokken is, kan dit er van losgekoppeld worden. Wie op onnatuurlijke wijze een permanente moestuin op poten kan zetten doet in feite ook aan permacultuur. (NIET mijn voorkeur, enkel mijn opvatting.
)
De filosofie van de permacultuur is oorspronkelijk ontstaan uit wat ze niet is.
Ze is vooral gegroeid uit het besef dat de globale landbouwcultuur te afhankelijk is van fossiele brandstoffen. Zowel de pecticides als de meststoffen bevatten olie. De tractoren verbruiken onvernieuwbare brandstoffen, maar ook het transport tot bij de consument vraagt veel energie.
Verder zit je ook met verarming van de bodem, doordat monoteelt steeds dezelfde stoffen aan de grond onttrekt, of bepaalde stoffen net laat opstapelen in de bodem. Ook is het ploegen nefast voor het leven in de bovenste grondlaag, terwijl dat net bijdraagt aan een betere bodem.
Voor mijzelf heb ik, naast het bovenstaande, mijn persoonlijke waarden aan die filosofie gegeven.
- Doe wat je zelf kan!
Overal kan aan permacultuur gedaan worden. De eenvoudigste vorm van permacultuur vraagt het minste inspanning en het meeste tijd. Gewoon respecteren en met rust laten. Kan het kwaad dat er mos op een betonnen afsluitingspaal groeit, of heeft dat meer voordelen dan nadelen? Een pallet dichten, vullen met aarde, plantjes er in en tegen de muur zetten en je hebt een tuin op nog geen halve vierkante meter!
- Samen sta je sterk!
Hoe meer je de natuur gaat tegenwerken, hoe moeilijker je het voor jezelf maakt. De natuur overleeft al veel langer dan de mens, en doet het veel beter als je het mij vraagt. Wie eerst kijkt wat er al aanwezig is, en zich daaraan aanpast, krijgt een duwtje in de rug van moeder natuur. Het voorbeeld met de erwt en de sla komt daar mooi op zijn plek.
Ook met de buren, buurt, vrienden of familie samenwerken is aangeraden. Passen wortels echt niet in je tuin, maar wil je er graag hebben? Wie weet past het wel in je overbuur zijn tuintje, die armzalige slakroppen zou hebben. Plant sla in plaats van wortelen en ruil met mekaar. Deze gewoonte spaart je binnen de kortste keren flink wat geld uit.
- Minimale input en output!
De vader des huizes bracht al het tuin'afval' naar het containerpark, en voor moeders bloembakken kochten we potaarde en compost. Sinds vorig jaar heb ik dat praktisch verboden, en blijft alles hier. Een kleine afscheiding, een klimrekje voor de planten, een border en dergelijke dingen maak je makkelijk zelf van takken. Er kan mulch van gemaakt worden, en fijn hout kan (voor)gecomposteerd worden.
Wat je zelf niet kan gebruiken raak je makkelijk kwijt in de buurt.
- Wees creatief!
Een houten stokje om je jonge plantjes te begeleiden, hekjes bestaande uit 10 tot 100 takken of een volledige pergola vallen te kopen in de winkel, net als ontelbaar veel andere zaken die je daar kan vinden. Al die zaken en nog eens zoveel meer kan je ook zelf maken, afhankelijk van hoeveel en wat voor materiaal je voor handen hebt.
- Bezint eer ge begint!
Een oude maar wijze uitspraak. Bezinnen bestaat uit observeren, afwisselend denken en niet denken, en concluderen. Als je de eerste jaren ruimte laat voor de inbreng van de natuur, zal je de tuin beter leren kennen. Afhankelijk van welk onkruid er (gecontroleerd) tussen je planten groeit kan je veel over de bodem te weten komen, of zien waar de er al dan niet aan geknabbeld wordt.
Het concept van tijd ligt voor ons anders dan voor de natuur. Onze kalender is afgesteld op de seizoenswisselingen en dergelijke, en dat geeft een foute indruk. Nu de lente onze gehele tuin weer groen kleurt, vloekt een dorre strook aarde daar waar vorige jaren worteldoek lag. Het bodemleven heeft daar meer tijd nodig dan een jaar. Een struik die op de scheiding stond wortelde volledig naar 1 kant, weg van het worteldoek. Het oorspronkelijk plan was om het worteldoek te verwijderen om daar groenten te planten, maar dat leek bij nader inzien (bezinning) geen goed idee om aan te beginnen.
Ik weet dat het blijkbaar soms zo overkomt, maar ik wil zeker niet belerend zijn. Ik wil de informatie en ervaring die ik heb delen, en leer maar al te graag bij. Binnenkort werk ik eventjes aan een topic over ons tuintje hier.