Die rotdag was zo te zien weer snel voorbij, en dan is het tijd voor sleetje rijden!nck schreef:Zo, even een stevig portie chargeren.
Religie, in welke vorm dan ook, is een vorm van verstandsverbijstering.
Wanneer iemand niet ten volle de consequenties van zijn of haar eigen handelen kan of wil overzien, en z'n toevlucht neemt tot een religie is hij of zij niet volwassen.
Geloven is zoveel makkelijker dan zelf denken. Daarom zijn er ook zo oneindig veel meer gelovigen dan denkers.
Sorry, ik heb een rotdag gehad.
Jan
@NCK/Dutch John
Geloof en wetenschap; een onverenigbare tegenstelling, doch kenmerkend voor de structuur van de wereld. Geloof heb je als mens nodig om een soortement van vast punt te creëren, van waaruit je (vaak wetenschappelijk) door kunt redeneren. Ieder mens ter wereld “gelooft”, want enkel wetenschappelijk is de wereld niet te vatten. 2 korte voorbeelden ter illustratie:
Een arts die na 1001 onderzoeken stelt dat je niet ziek bent, drukt zich wetenschappelijk niet correct uit. Hij zou moeten zeggen; Ik heb bij u 1001 dingen onderzocht, daaruit kan ik niets opmaken, ik geloof dat u niet ziek bent. Wetenschappelijk bewijzen kan hij dit niet; oneindig veel dingen zou hij moeten onderzoeken met een stilstaande tijd om uit te kunnen spreken dat iemand op een bepaald moment, wetenschappelijk bezien, niet ziek is. Zoiets wetenschappelijk rond te breien is een fysieke onmogelijkheid in deze wereld.
Een wetenschapper die stelt te kunnen bewijzen dat de aarde opwarmt (of afkoelt, is voor het voorbeeld hetzelfde), is evenmin wetenschappelijk correct. Ook hij moet stellen: “Beste mensen, ik heb 10000 dingen onderzocht, daaruit lijkt af te leiden dat de aarde opwarmt, dus ik geloof dat de aarde opwarmt. Bewijzen kan ik het immers niet, morgen kan een zich een tegenargument aandienen.”
Kortom: iedereen gelooft, want volledig wetenschappelijk te bewijzen is er nu eenmaal niets in deze wereld.
Zie ook het door de natuurkundige Niels Bohr’s gedefinieerde begrip complementariteit; 2 dingen die zowel onverenigbaar zijn als elkaar aanvullen. Hij gebruikte dit voor het verschijnsel licht; dat zich zowel als deeltje als golf gedroeg, 2 onverenigbare zaken, maar samen het verschijnsel omvattend. Zo is het ook met geloof ( in algemeenheid) en wetenschap; 2 zaken die zowel onverenigbaar zijn én elkaar aanvullen. De grote paradox Zo ook met het onzekerheidsprincipe van de natuurkundige Werner Heisenberg; een onderzoeker die altijd invloed heeft op het onderzoek (in dit geval op het gebied van quatummechanica), altijd zowel én toeschouwer als deelnemer is, 2 zaken die ook zowel onverenigbaar zijn als elkaar aanvullen.
Volledig onafhankelijk denken kan dus ook niet; ieder mens is zowel deelnemer als toeschouwer, als toeschouwer uitgaande van opvattingen die men als deelnemer heeft, altijd afhankelijk.
Korter bij huis: Boudewijn de Groot in een van zijn liedjes: “Je kunt niet zeker weten want alles gaat voorbij, maar ik geloof in jou en mij”, daarmee alles omvattend.
Hoewel deze filosofische uiteenzettingen af lijken te wijken van de topic: “Hoe ziet een echt duurzame wereld eruit?”, is niets minder waar.
Maatschappelijke stromingen/trends kennen een opkomt én een neergang. De huidige maatschappij welke wellicht in haar herfttij verkeert zal ook op worden gevolgd door een andere maatschappij, een andere wereld, welke ook weer voor voor een tijdje zal gedijen. Een wereld welke blijvend is van karakter (in de tijd bezien) zal een onmogelijkheid blijken te zijn. Misschien beter te spreken van een ‘komende wereld’ ipv een duurzame?